tag:blogger.com,1999:blog-28626763335640846962024-03-07T08:57:02.931+00:00Guðmundur SteinnGuðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.comBlogger99125tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-13436626809538761412015-01-02T14:35:00.001+00:002015-01-02T15:40:24.387+00:00Árið 2014<div>
<h3 style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; margin: 0px; position: relative;">
Svona lýsti mamma mér á facebook árið 2014:</h3>
<b><br /></b>
<b>14. mars</b></div>
<div>
Aðeins of krúttlegir vinir :)</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjor0SSsU733l2WGYvOiGT3-QNVNmt4Yh6hb55NvrzhXSJMxZQ3bEsxqK5IOY_ZS7NwWSqMuc503uh-jn07GR_YAb9tVZ3FQ4z0nfV0kWGxVHkj_9FPgVSxT_PWbc35sy2Zo6FZYU922HC0/s1600/1912360_10202826639800630_1233269241_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjor0SSsU733l2WGYvOiGT3-QNVNmt4Yh6hb55NvrzhXSJMxZQ3bEsxqK5IOY_ZS7NwWSqMuc503uh-jn07GR_YAb9tVZ3FQ4z0nfV0kWGxVHkj_9FPgVSxT_PWbc35sy2Zo6FZYU922HC0/s1600/1912360_10202826639800630_1233269241_o.jpg" height="239" width="320" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>24. mars</b></div>
<div>
"Loksins er almennileg skeifa í þessu, annars þarf maður bara að nota svona lélega skeifu" </div>
<div>
(almennileg skeifa = ausa, léleg skeifa = sleif)</div>
<div>
<br />
<br /></div>
<div>
<b>12. apríl</b></div>
<div>
"Ógissla ógissla hratt"</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzRh57WN5Rgb_Ejo5b9CYlrBdrWba5U31X1QriWqD4wwHuNeV3rIyVSqP1machC0Br7c63paNdJutgKQD61nw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe><br />
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>26. apríl</b></div>
<div>
Eftir ca. fimm tíma af trampólínhoppi, fótbolta, badminton og körfubolta í garðinum fannst syninum passlegast að horfa á jólamynd "til að kveðja jólin"</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>27. apríl</b><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span></div>
<div>
Hjólaði með syninum á fyrsta fótboltamótið í bjánalega góðu veðri #countlesshappydays</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpH5Qj_lESZeidh2LOypbDVXMaz_s-qbAxlnTVj6IiDGO1wQvvPff2FNt4umJ-7PGIS5LQyGXheIrM077UgQI7jg_kBFR3ExmsOUA_49F0iOuxfMcqS1hHV7mANRWtgBML0VDV33k66Hv2/s1600/10294462_10203121238245407_4561345831977618256_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpH5Qj_lESZeidh2LOypbDVXMaz_s-qbAxlnTVj6IiDGO1wQvvPff2FNt4umJ-7PGIS5LQyGXheIrM077UgQI7jg_kBFR3ExmsOUA_49F0iOuxfMcqS1hHV7mANRWtgBML0VDV33k66Hv2/s1600/10294462_10203121238245407_4561345831977618256_n.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span></div>
<div>
<b>8. maí</b><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span></div>
<div>
"Mamma getur maður fengið kynþokkabólgu" - tók smá stund að fatta að sennilega væri átt við kinnholubólgu</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>4. júní</b></div>
<div>
Mamman: Úff, sjá á þér táneglurnar drengur, þú ert eins og hellisbúi!</div>
<div>
Sonurinn (7 ára): Voru þeir með langar táneglur</div>
<div>
Mamman: Já auðvitað, heldurðu að það hafi verið til naglaklippur á steinöld?</div>
<div>
Sonurinn: Er hægt að bakka í lífinu og fara á steinöld?</div>
<div>
Mamman: Hvað, viltu vera hellisbúi svo þú þurfir ekki að klippa táneglurnar?</div>
<div>
Sonurinn: Já...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>19. júní</b><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span></div>
<div>
Þó maður sé að verða átta ára þá þarf maður samt stundum að hafa Bangsakrútt hjá sér</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUmq3A1NZYm76ij9NvqqdQLSJYM-clDAVvN5Ji14okPiD6yLf4DLV24g_WSHTk8lgx_xCDb_ybRR3qff26Ff_b4wC8QO8OoRnPddW89iRjZY2Y-KREoALO5y93y1uEniTGz0x3plaezajw/s1600/10461870_10203483518222180_4967486079216500515_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUmq3A1NZYm76ij9NvqqdQLSJYM-clDAVvN5Ji14okPiD6yLf4DLV24g_WSHTk8lgx_xCDb_ybRR3qff26Ff_b4wC8QO8OoRnPddW89iRjZY2Y-KREoALO5y93y1uEniTGz0x3plaezajw/s1600/10461870_10203483518222180_4967486079216500515_o.jpg" height="320" width="180" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b><br /></b></div>
<div>
<b>22. júní</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4OdPRcktQLrY3QeHT6ERUVfFEnu3OPabNiSmUiXs8HxPIgQo6MAmIMqFhnPjcZ1RT_tY5eXL5DYfJ9ODgvffm8BQ_HrKdhRMI-GJZf_ZgcSyoL-o4gTHTIQwR5kGPL3kqIf9T6G7Rfhll/s1600/10397152_10203504185898859_4381123992682363118_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4OdPRcktQLrY3QeHT6ERUVfFEnu3OPabNiSmUiXs8HxPIgQo6MAmIMqFhnPjcZ1RT_tY5eXL5DYfJ9ODgvffm8BQ_HrKdhRMI-GJZf_ZgcSyoL-o4gTHTIQwR5kGPL3kqIf9T6G7Rfhll/s1600/10397152_10203504185898859_4381123992682363118_o.jpg" height="180" width="320" /></a></div>
<div>
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>27. júní</b></div>
<div>
Píanóstrákurinn að æfa ítalskt lag</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzAomJxja1mG0MBnFJe3W5Be_MbqLee9j-4ihpFRXt09MR-_KVcwmwW88wm_nEuXGPtZR9hAX3v7_kPKjdwZg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br />
<br /></div>
<table><tbody>
<tr><td><b>18. ágúst</b></td><td><b>21. september</b></td></tr>
<tr><td>Þessi er nokkuð sáttur við að vera 8 ára og eiga hjólabretti</td><td>Þessi tvö fengu að vera ein heima í smástund. Svona fundum við þau.</td></tr>
<tr><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3aRxFRBu7c1uE86rveCyIGpMUjluq1k4KXbaMywbeV8FaTfqt8Lajo6JlJwbEHa_8Vj3f9MbB4OeBfLAVGYOHag88Kqa9myOMDrZAanPo6JI11Cm2ta5jmNhdYZWXFX2R1SDHt9AZUuz9/s1600/10577135_10203910170688225_6245770669913255815_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3aRxFRBu7c1uE86rveCyIGpMUjluq1k4KXbaMywbeV8FaTfqt8Lajo6JlJwbEHa_8Vj3f9MbB4OeBfLAVGYOHag88Kqa9myOMDrZAanPo6JI11Cm2ta5jmNhdYZWXFX2R1SDHt9AZUuz9/s1600/10577135_10203910170688225_6245770669913255815_n.jpg" height="320" width="240" /></a></div>
</td><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWYAnc7RZF5LSxCIV-PMkEdKoI9mUCvrfSODayeTxtdiP1mpmZUqfcuUJgqhFsY-hYWsXmVgrAYWTdpRuPgNBBfeZJBl1gw3o7V3DSuVydFFqKlQwXhtEXl_8ycZ2f-v9KFg5hDaukI3Fw/s1600/10256987_10204151161152836_2390258281958806525_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWYAnc7RZF5LSxCIV-PMkEdKoI9mUCvrfSODayeTxtdiP1mpmZUqfcuUJgqhFsY-hYWsXmVgrAYWTdpRuPgNBBfeZJBl1gw3o7V3DSuVydFFqKlQwXhtEXl_8ycZ2f-v9KFg5hDaukI3Fw/s1600/10256987_10204151161152836_2390258281958806525_o.jpg" height="180" width="320" /></a></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<table><tbody>
<tr><td><b>17. desember</b></td><td><b>20. desember</b></td></tr>
<tr><td>Jólasveinninn fór ekki svangur héðan</td><td>Jólastress hvað</td></tr>
<tr><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOKDCotDoUH_ZHeobno9akWZnrBOBPWEkDHGKzJ0j77dWRGX-51HO6GYSU2H2Nd6yKzVL6GvSjK0iHFz_cDXzULYP5sDMluE9XBFNGs9b3-ZDwvRaQ9itL0u9A5cgjCHgTX0Ftxi0hm9kN/s1600/10868049_10204761140001926_4892144041466039104_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOKDCotDoUH_ZHeobno9akWZnrBOBPWEkDHGKzJ0j77dWRGX-51HO6GYSU2H2Nd6yKzVL6GvSjK0iHFz_cDXzULYP5sDMluE9XBFNGs9b3-ZDwvRaQ9itL0u9A5cgjCHgTX0Ftxi0hm9kN/s1600/10868049_10204761140001926_4892144041466039104_n.jpg" height="400" width="225" /></a></div>
</td><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqo9yL2mK7fnt26lRJOPM83P2pGidwmiY0kGUYUMbV_6X0trylvgETJX4WvUQW31uYaY4jMLVpUKWDsR962wzsGFy-JARzxGcpfPyl1XKClflOE96Y7FW02xRfowdMVFLUbOXz_ccMNng5/s1600/10407689_10204776691710709_5601129630099328572_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqo9yL2mK7fnt26lRJOPM83P2pGidwmiY0kGUYUMbV_6X0trylvgETJX4WvUQW31uYaY4jMLVpUKWDsR962wzsGFy-JARzxGcpfPyl1XKClflOE96Y7FW02xRfowdMVFLUbOXz_ccMNng5/s1600/10407689_10204776691710709_5601129630099328572_n.jpg" height="400" width="225" /></a></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<table><tbody>
<tr><td><b>25. desember</b></td><td></td></tr>
<tr><td colspan="2">Á þessu heimili bíða flestar gjafir til jóladagsmorguns, eða öllu heldur jóladags-hádegis. Krílin löngu vöknuð og bíða eftir að stóru systkinin vakni á meðan gjafirnar bíða undir trénu.</td></tr>
<tr><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMyJRoQ35zzJl1KEdeBcS0-M-Rv9eWcIBCg4oDMDBUcobstNcNkpGyop6j8hzBZxBjy9TVzOvvKDZWw-CS1bL4DAMkHUerHIpBEY57VntlOspzFZ_4EL_tWl7b_jUWeJPu4IlO6rhHogH9/s1600/1546254_10204817170482653_3072587555503107207_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMyJRoQ35zzJl1KEdeBcS0-M-Rv9eWcIBCg4oDMDBUcobstNcNkpGyop6j8hzBZxBjy9TVzOvvKDZWw-CS1bL4DAMkHUerHIpBEY57VntlOspzFZ_4EL_tWl7b_jUWeJPu4IlO6rhHogH9/s1600/1546254_10204817170482653_3072587555503107207_n.jpg" height="400" width="225" /></a></div>
</td><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2GvnnHheAX8nyJHXWW51TwmJMYbV4Q3RLqLQXWuZXt3WTsV0xT-4k1kJlP_Zzy21NwSH6892iRTixWlzofalTznx1XiRJ93eKw1aKLdPWp3PwpIlvRNDGZsy76DjyTt0uaY6ZSs-5EgLO/s1600/1507167_10204817170842662_4240234198701705271_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2GvnnHheAX8nyJHXWW51TwmJMYbV4Q3RLqLQXWuZXt3WTsV0xT-4k1kJlP_Zzy21NwSH6892iRTixWlzofalTznx1XiRJ93eKw1aKLdPWp3PwpIlvRNDGZsy76DjyTt0uaY6ZSs-5EgLO/s1600/1507167_10204817170842662_4240234198701705271_n.jpg" height="400" width="225" /></a></div>
</td></tr>
</tbody></table>
Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-88086048856104199832013-06-28T22:25:00.001+00:002013-06-28T22:25:54.691+00:00Sumar og fjörÉg var uppi á battó og kom heim allur svartur á höndum og fótum, eins og gengur. Mamma vildi endilega reka mig í sturtu, hún skildi ekki það sem ég reyndi að útskýra fyrir henni að þetta var bara gervigras og ef maður bíður í nokkra daga þá fer það af! <br />
<br />
Áðan var pabbi ekki heima og mamma þurfti að skjótast svo þá átti ég að vera einn heima í smá stund. Það leist mér vel á og sagði, þá ætla ég að sletta úr klaufunum á meðan! <br />
<br />
Ég er búinn að vera á skátanámskeiði þessa viku, það er mjög gaman og margt ævintýralegt gert. Ég man samt yfirleitt ekkert af því þegar ég kem heim. Í dag var síðasti dagurinn og átti að vera pylsupartý en það var nú eiginlega ekki partý, það var ekki einu sinni ein einasta blaðra! En ég ætla samt aftur á skátanámskeið í næstu viku, og get ekki beðið eftir að byrja í skátum í haust.<br />
<br />
Annars finnst mér þetta sumar voðalega skrítið, maður þarf eiginlega alltaf að vera í úlpu og með húfu. Um daginn var svo mikil rigning og rok að mamma sagði að það væri eins og það væri komið haust. Þá fannst mér eiginlega frekar eins og það væri kominn vetur, hvíta mölin í garðinum hinum megin við götuna var bara eins og snjór. Nokkrum dögum seinna var sólin farin að skína og ég ætlaði í stuttermafötum á námskeiðið. Mamma sagði að það væri dálítið kalt úti en hún skyldi þá bara setja aukaföt í bakpokann minn. Svo fór ég út með Gabríel og þegar ég kom inn spurði ég hvort ég mætti skipta um föt, það var ekki alveg eins hlýtt og ég hélt. Daginn eftir var aðeins búið að hlýna, þá fór ég í stuttermafötunum mínum með aukaföt í bakpokanum. Á leiðinni inn á námskeiðið varð ég pínu vandræðalegur og sagði við mömmu, má ég segja það? Segja hvað, spurði mamma. Mér er dálítið kalt, sagði ég þá. En það var allt í lagi, þá fór ég bara í hlýja peysu yfir.Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-37593130852369358582013-04-19T21:17:00.000+00:002013-04-19T21:17:24.355+00:00Þegar ég verð stórÉg veit alveg hvað ég ætla að verða þegar ég verð stór, ég ætla að verða píanókennari og svo ætla ég líka að verða handboltameistari. Ég ætla að vera í Stjörnunni og vinna alla leiki svo Stjarnan komist í meistaradeildina.<br />
<br />
En ef þetta skyldi nú ekki ganga hjá mér, þá líst mér líka dálítið vel á að vinna hjá CCP, þá ætla ég að búa til barna-Dust og líka einn fyrir fullorðna sem verður rosalega bannaður. Ég held að það sé mjög gaman að vinna hjá CCP því maður fær morgunmat og hádegismat, og svo er ekki ávaxtastund heldur eru ávextir í skál sem maður getur fengið sér hvenær sem er. Ég velti því samt aðeins fyrir mér hvað gerist ef það kemur einhver bara strax og tekur alla ávextina. Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-10508509730535287972013-02-16T22:05:00.000+00:002013-02-16T22:05:22.647+00:00Systir mín rostungurinnIngibjörg er eins og rostungur. Eða, ef tennurnar hennar væru uppi og næðu svona langt niður, alveg niður fyrir höku, þá væri hún eins og rostungur. Og þá gæti hún sigrað ísbjörn. Alla vega stundum. En ísbirnir eru samt mjög sterkir, þeir sigra eiginlega alltaf.Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-54589743857245785662013-01-30T22:33:00.000+00:002013-01-30T22:33:03.144+00:00Tennur<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDGMYYZk_isfuPFid5bxhn5A5IfXvmu_S5qT9VRphgrKENdvs3EEv9iOd4DaDZWJObQsu6PvtFfuBs8_1EsgkWnBoPOc3pAZmN58gu48Oo60aVV_vZVIxMUUEIYwjBpzJ5kTgpfv_9a2C8/s1600/photo+(2).JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDGMYYZk_isfuPFid5bxhn5A5IfXvmu_S5qT9VRphgrKENdvs3EEv9iOd4DaDZWJObQsu6PvtFfuBs8_1EsgkWnBoPOc3pAZmN58gu48Oo60aVV_vZVIxMUUEIYwjBpzJ5kTgpfv_9a2C8/s320/photo+(2).JPG" width="239" /></a>Loksins er þetta að gerast, tvær farnar á tveimur dögum! Ingibjörg Gísela er einmitt með þessar tvær sem vantar í mig (ekki sömu tennurnar samt). Í morgun var ég að horfa á tennurnar hennar og velta vöngum og sagði við mömmu, Ingibjörg er eins og rostungur! Ha, sagði mamma, hún fattaði þetta ekki alveg. Já sko ef tennurnar væru uppi og þær væru svona langar (og svo teiknaði ég með fingrinum frá efri vör og niður fyrir höku) þá væri hún eins og rostungur. Og þá gæti hún sigrað ísbjörn! </div>
<br />Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-54974034513297446552012-08-24T19:08:00.001+00:002012-08-24T19:09:23.639+00:006 ára og með reglurnar á hreinuÞá er ég orðinn 6 ára, það var nú meira fjörið. Ég bauð öllum strákunum úr bekknum mínum og við vorum 17 hérna heima. Pabbi var veikur og Ingibjörg Gísela litla systir mín vildi bara vera í fanginu á mömmu, en sem betur fer var gott veður og Rósa Elísabet stóra systir og tvær vinkonur hennar voru í veislustjórastuði. Þær stjórnuðu leikjum, minntu strákana á að nota innirödd og á meðan við borðuðum pylsurnar og kökuna átti bara að nota munninn til að borða en ekki tala. Þetta var rosalega skemmtilegt afmæli og ég sagði við mömmu eftir á að hún hefði sko átt að eiga þetta afmæli, það var svo ótrúlega gaman. Eftir afmælið fórum við síðan í labbitúr á kaffihúsið og í ísbúðina, og ég fékk að vaka langt fram á kvöld og horfa á menningarnætur-flugeldasýninguna af svölunum. Mér finnst frábært að vera orðinn svona stór, ég er líka orðinn mjög sjálfstæður, hjóla upp á battó og út um allt hverfi að finna vini til að leika við.<br />
<br />
Ég er líka alveg sérstaklega samviskusamur og passasamur með reglurnar. Ég passa til dæmis mjög vel upp á að nota tannþráð á hverju kvöldi. Í sumar fórum við í Víðihlíð og mamma gleymdi að taka tannþráðinn með. Ég var alveg ómögulegur yfir þessu um kvöldið en mamma lofaði að kaupa tannþráð daginn eftir og þá skyldum við "tannþráða" sérstaklega vel. Svo fórum við í búð daginn eftir, en tannþráðurinn varð eftir á kassanum. Þá var mér nú nóg boðið þegar ég átti að fara að sofa annað kvöldið í röð án tannþráðar og sagði við mömmu, nú koma Karíus og Baktus á milli tannanna í nótt, ég veit það alveg!<br />
<br />
Við fórum líka í útilegu í sumar, vorum á tjaldstæðinu í Galtalækjarskógi í 6 daga. Mamma og pabbi voru búin að tala við tjaldvörðinn en voru ekki búin að borga neitt. Þegar ég komst að þessu varð ég alveg hneykslaður og sagði, þetta kalla ég nú að stelast! Það var annars rosalega gaman í tjaldinu, frábært veður og við gerðum margt skemmtilegt. Við keyrðum meðal annars jeppaslóð upp á bak við Næfurholtsfjöll þar sem er hraun og vikur úr Heklu um allt. Mamma sýndi okkur vikur og leyfði Rósu að halda á til að finna hvað þetta væri létt. Þá vildi ég auðvitað líka fá að halda á svona viku.<br />
<br />
En nú er ég byrjaður í skólanum og það er nú gaman. Ég er orðinn vel læs og var að lesa myndabók fyrir mömmu. Þar stóð til dæmis 'strokleður'. Þetta fannst mér nú ekki rétt, þetta átti að vera 'strokleðir' af því það voru margir. Um daginn var ég líka að leiðrétta pabba, sagði honum að þúsund plús þúsund væri milljón. Pabbi vildi ekki alveg trúa mér og spurði hver hefði sagt mér það. Einn annar pabbi sem er sextíu ára, sagði ég þá. Það vita allir að sá sem er elstur veit best.Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-76291539871787090242012-03-18T13:23:00.000+00:002012-03-18T13:23:04.089+00:00Nokkur gullkornMamma: Ert þú alveg troðfullur af stælum núna?<br/>
Ég: Nebbsöríbobb!
<p/>
"Mig svíður í hjartað, þetta er svo gott" - um grillaða samloku með skinku, osti og kokteilsósu.
<p/>
"Holli maginn minn er alveg tómur", sagði ég eftir að hafa borðað ís. Þá fékk ég lifrarpylsusneið, borðaði tvo bita og sofnaði svo í stofusófanum.
<p/>
"Mamman hennar Línu er álfur uppi í geiminum"
<p/>
Ég: Ég sækjaði þrjá leiki<br/>
Mamma: Það heitir reyndar "ég sótti"<br/>
Ég: Nei það heitir dánlódaði
<p/>
Einu sinni ætlaði ég að horfa á teiknimyndina um Rúdolf með rauða nefið. Öll hin hreindýrin stríddu Rúdolf á rauða nefinu og svo dæmdi dómarinn í flugkeppninni hann úr leik fyrir að vera með sjálflýsandi nef. Þá var mér nóg boðið, ég gat ekki þolað meira svona sorglegt svo ég skipti bara um mynd.
<p/>
Rósa Elísabet: "Þessi mynd er á ensku Guðmundur"<br/>
Ég: "Er verið að tala um ávexti og liti í henni?"<br/>
Rósa: "Nei"<br/>
Ég: "Oh þá skil ég ekki neitt!"
<p/>
Mamma fór með mig í búðina að velja föt fyrir jólin. Mér leist ekki á neitt og fannst fötin sem ég var í alveg nógu fín jólaföt. Þangað til ég sá jakkaföt, þá kom ekki neitt annað til greina. Rósa reyndi að útskýra fyrir mér að þau væru dálítið dýr, en þá sagði ég, "það skiptir ekki máli hvað þetta kostar, bara hvað þetta er flott!". Fötin fékk ég, og var ótrúlega ánægður með þau. Sérstaklega bindið sem verður sko alltaf að sjást, það er sett yfir vestið, jakkann, og yfir úlpuna ef því er að skipta.
<p/>
Daginn fyrir bolludag sagði mamma að við ætluðum í gönguferð út í hraun og svo að baka bollur. Ég misskildi aðeins og hélt að við ætluðum að fara út í hraun að tína bollur.
<p/>
"Þú getur ekkert þrífið mig í framan, þú þrífdir á peysuna mína!" sagði ég dauðhneykslaður, tók þvottapokann af mömmu og gerði vandlegt uppstrok, niðurstrok, vinstristrok og hægristrok, eins og ég lærði hjá ömmu minni.Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-61900317626819591762011-12-04T21:15:00.001+00:002011-12-04T21:16:08.324+00:00Þetta fullorðna fólk veit ekki neittMamma er svo rugluð, hún heldur að ég hafi verið tveggja ára þegar ég lærbrotnaði. Ég er margoft búinn að segja henni að ég var svona 3-4 ára, og ég var sko ekki með bleiu, ég man þetta vel. Svo heldur hún líka að ég hafi ekki farið í Maríuhænuna í Gröna Lund skemmtigarðinum í sumar, hún segir að ég hafi ekki viljað fara af því hún var svo hræðileg. Það endaði með því að ég sagði við hana, mamma veistu hvað ég held? Ég held að heilinn minn sé betri en heilinn þinn.Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-52919077684916020282011-08-21T22:06:00.003+00:002011-08-21T22:34:20.307+00:00Ég er ekki lengur hrifinn af heyböggumÞessu lýsti ég yfir ákveðinni röddu svo ekki fór á milli mála að þetta yrði ekki meira rætt, heybaggar höfðu misst aðdráttaraflið. Heybagga-tímabilið hófst í Eyjafirði, þremur vikum áður, þar sem mér leiddist í bílnum og mamma reyndi að vekja áhuga minn á hinu og þessu sem hægt var að finna í sveitinni. Dýr eru alltaf skemmtileg, traktorar eru ágætir, en heybaggarnir voru af einhverjum ástæðum lang skemmtilegastir. En þarna í Svíþjóð þremur vikum síðar var þessu tímabili í lífi mínu semsagt lokið, og ekki meira um það að segja.
<br />
<br />Annað var mun skemmtilegra í bílnum og það var spurningaleikurinn okkar Júlíu frænku minnar. Við skiptumst á að semja og spyrja hvort annað spurninga sem tengdust heimsókn okkar í Kolmården dýragarðinn í Svíþjóð. Júlía byrjaði:
<br />Af hverju labbaði snjóhlébarðinn hring eftir hring? (upp við glerið þar sem fólkið stóð, og horfðist í augu við þá sem horfðu á hann)
<br /> * Af því að hann var að bíða eftir að fá mat
<br /> * Af því að hann vissi ekki hvaða mann hann ætti að velja (rétt svar)
<br />Svo spurði ég:
<br />Af hverju geta fuglarnir flogið?
<br /> * Af því að þeir eru með vængi
<br /> * Af því að lífið er þannig (rétt svar)
<br />Og þannig héldum við lengi áfram, þetta var mjög skemmtilegur spurningaleikur og ég vildi að ég myndi fleiri spurningar og svör því þetta var mjög sniðugt allt saman hjá okkur.
<br />
<br />Í dag var haldið upp á fimm ára afmælið mitt. Það var gett gott krem á afmæliskökunni og við Rósa máttum aðeins smakka á því sem varð eftir í skálinni. Rósu fannst ég borða of mikið af kremi og vildi meina að maður fengi illt í magann ef maður borðaði mikið krem. Ég vissi nú betur, og sagði henni að ég ætti svona lífið-er bók, ég væri reyndar búinn að henda henni, en þar hefði ég heyrt að maður ætti að borða mikið af kremi. Svona veit maður nú margt um heiminn þegar maður er fimm ára.Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-55045300906062130692011-02-07T20:12:00.002+00:002011-02-07T21:38:25.543+00:00Smá fréttir af mérTíminn líður, ég er löngu orðinn fjögurra ára og er kominn langleiðina að verða syndur. Ég byrjaði á sundnámskeiði fyrir áramót og var eldsnöggur að komast upp á lagið. Ég er líka í krílafimleikum á sunnudagsmorgnum og finnst það afskaplega skemmtilegt, eins og sundið. Ég kann alla stafina og er aðeins byrjaður að reyna að setja þá saman, en ég er nú ekki orðinn fluglæs eins og hún Rósa systir mín var á þessum aldri, enda er ekkert að marka hana :-) <br /><br />Ég skríð upp í ból til mömmu á hverri nóttu, það er svo þægilegt að kúra þar. Síðustu nótt var ég dálítið órólegur þegar ég kom upp í. Fyrst spurði ég mömmu hvar Sigurður Pétur væri, hann var hjá mömmu sinni. Svo spurði ég um Rósu, hún var sofandi í rúminu sínu. Loks spurði ég um hundinn sem var líka á vísum stað og þá róaðist ég. Þegar mamma fór að spyrja mig út í þetta í morgun þá sagði ég henni að ég hefði verið hræddur um að ljónið hefði tekið þau. Hvaða ljón, spurði mamma eins og kjáni. Manstu ekki, sagði ég þá, þegar við sáum ljónasporin. Og svo teiknaði ég ljónaspor í lófann á mér, með fimm strikum og hring fyrir neðan. Eins gott að ljónið tók engan úr fjölskyldunni minni!<br /><br />Í gær vorum við að koma frá Akureyri, og fengum kvöldmat hjá ömmu og afa í Hjallabrekku áður en við fórum heim. Á leiðinni þaðan sagðist ég allt í einu vera svangur. Mamma tók ekki mikið undir það, sagði að ég hefði átt að borða hjá ömmu og afa, og það væri heldur enginn matur til heima. "Eru ekki til kringlóttu eplin?", spurði ég þá. Þegar mamma loksins fattaði að ég var að meina þurrkuðu eplasneiðarnar sem við vorum með í nesti í bílnum þá viðurkenndi hún að þær væru vissulega til. "Þá er nú ekki alveg matarlaust!", sagði ég.Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-3755760195769030592010-09-07T23:41:00.003+00:002010-09-07T23:50:30.106+00:00Sumarfrí og sultur í Tyrklandi<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFe4xWDrcM1C8z0rbXBjE81OlVm8Csi_Qf6JN1RUCt8xtUyoZpQn-jR51vV-kpHk6xoVSKJRS_nifEEdVX4jeK4WkzKDnyZnBLtVxyYg-Io1rMnToWw7RBefdjxw3wiYtYOv96aIeYfwYd/s1600/057.JPG"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFe4xWDrcM1C8z0rbXBjE81OlVm8Csi_Qf6JN1RUCt8xtUyoZpQn-jR51vV-kpHk6xoVSKJRS_nifEEdVX4jeK4WkzKDnyZnBLtVxyYg-Io1rMnToWw7RBefdjxw3wiYtYOv96aIeYfwYd/s320/057.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5514323002958500242" /></a><br />Í sumar fórum við til Tyrklands. Það var náttúrulega alveg frábært, enda sérvalið frí fyrir okkur krakkana. Það voru sundlaugar og rennibrautir á hótelinu, stutt í ströndina og krakkadiskó á hverjum kvöldi þar sem ég lærði að syngja nokkur lög á þýsku og gera hreyfingar með. Svo var risastór veitingastaður þar sem mátti velja sér hvaða mat sem maður vildi. Eitt kvöldið var ég samt dálítið svangur þegar ég var að fara að sofa. Mamma sagði að ég yrði að bíða þangað til ég væri búinn að sofa því hún væri ekki með neinn mat. Ég trúði varla mínum eigin eyrum og sagði við hana, "Tókum við ekki með okkur slátur? Þú veist að ég elska alltaf slátur!".Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-84687377253832042252010-08-12T18:55:00.003+00:002010-08-12T18:58:33.199+00:00Nýklippt hetjaÍ dag fór ég í klippingu. Ég var svolítið hræddur við að fara, hélt kannski að það yrði sárt þegar hárið yrði klippt og leist ekki alveg á þetta. En mamma stappaði í mig stálinu og á endanum var ég mjög duglegur, sat alveg sjálfur í stólnum og hélt bara í hendina á mömmu í smástund. Eftir á var mamma að hrósa mér og segja hvað ég hefði verið duglegur. Þá sagði ég: "Ég veit, strákar eru hugrakkar skepnur!"Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-31982713546342323312010-03-02T08:49:00.002+00:002010-03-02T08:55:11.122+00:00SnjósagaÍ leikskólanum í gær vorum við að skrifa snjósögur. Mín saga var svona:<br /><br />Bíllinn hans pabba festist ekki í snjónum. Bláa ljósið hjálpaði okkur. Við fórum á skíði.<br /><br />Þetta lýsir helginni okkar ansi vel. Við lögðum af stað til Akureyrar á fimmtudagskvöldi, lentum í brjáluðum byl undir Hafnarfjalli en vorum svo heppin að lenda fljótlega á eftir björgunarsveitarbíl og gátum elt bláu ljósin í gegnum kófið, fram hjá tugum bíla sem voru fastir á veginum. Við náðum að komast í gistingu á Mótel Venus (sem ég kallaði gamla húsið) og héldum svo áfram til Akureyrar daginn eftir. Þar var svo skíðað alla helgina og ég var mjög duglegur, fór meira að segja í stólalyftuna og allt.Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-80408380583133756582010-02-03T22:26:00.002+00:002010-02-03T22:29:37.389+00:00Margs að spyrjaEn mamma, hvað gerist ef maður vill ekki þvo sér um hendurnar? En ef maður burstar ekki tennurnar, hvað gerist þá? En ef maður fer ekki að sofa, hvað gerist þá? En ef maður dettur út um gluggann? En ef kisa klórar í gluggann? En ef maður fær kíghósta? En ef maður fær sprautu í kinnina? En ef maður getur ekki labbað?Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-9635841481306621392009-11-21T17:10:00.002+00:002009-11-21T17:13:45.779+00:00Ekki allt talið ennÞað var ekki bara þetta með blauta rúmið og tússlitinn á gólfinu, nei það er sko öllu klínt á mig á þessu heimili. Einn laugardag nýlega var mamma í vinnunni og þegar hún kom heim var herbergið mitt í rúst. Það átti náttúrulega að kenna mér um það, eins og ég hefði rústað til! Ég útskýrði nákvæmlega fyrir mömmu hvernig þetta var, það voru nefnilega krakkarnir á leikskólanum. Þeir sögðu svona (með mjóróma röddu): mamma má ég rústa herberginu hans Guðmundar Steins, (smá þögn, svo örlítið breytt mjóróma rödd) já. Og þá rústuðu þeir herberginu.Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-73493329760090254922009-11-19T09:43:00.003+00:002009-11-19T10:27:13.050+00:00Satt og logiðKlukkan sex í morgun spratt ég á fætur lýsti því yfir að ég væri að drepast í maganum og yrði að fara í heita pottinn. Svo fór ég fram og leitaði um allt að Sigurði Pétri. Ég vildi endilega fara í heita pottinn eins og hann. Mamma var eitthvað að reyna að segja að það væri nótt og Sigurður Pétur væri sofandi í rúminu sínu hjá mömmu sinni og það væri enginn í heita pottinum. En ég vissi alveg að Sigurður hefði farið í heita pottinn og ég vildi fara líka!<br /><br />Annars er það helst í fréttum að ég er hættur með bleiu, og meira að segja á nóttunni líka, ótrúlega duglegur. Það hefur bara einu sinni blotnað rúmið, ég skildi það nú reyndar ekki alveg, var bara steinhissa að vakna svona blautur. Ég velti þessu vandlega fyrir mér og eftir dágóða stund sagði ég við mömmu, það var pissað í rúmið. Gabríel gerði það!<br /><br />Og það er nú ekki í eina skiptið sem ég hef kennt hundinum um. Um daginn var búið að lita með tússpenna á gólfið hjá Rósu og mamma ætlaði að skamma mig fyrir það. Mig! Það var sko ekki ég, það var Gabríel sem gerði það. En mamma trúði því ekki, svo þá var það vonda kisan sem litaði á gólfið. Mamma vildi heldur ekki trúa því, nú þá var það vonda músin. Og þar við sat, hvort sem mamma trúir því eða ekki þá var það vonda músin sem litaði með tússpenna á gólfið hjá Rósu.Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-62055412558047792882009-10-03T18:25:00.002+00:002009-10-03T18:27:08.129+00:00TaliðGuðmundur Steinn (réttir upp þrjá fingur): Hvað heitir þetta?<br />Mamma: þrír<br />Guðmundur Steinn (réttir upp einn til viðbótar): Hvað heitir þetta?<br />Mamma: fjórir<br />Guðmundur Steinn (réttir upp alla fingur): Og hvað heitir þetta?<br />Mamma: fimm<br />Guðmundur Steinn: nei, margirGuðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-72000586542411886772009-09-08T20:18:00.003+00:002009-11-20T11:41:11.669+00:00Orðatengsl- Mamma mig langar ekki lengur að vera svona rúsína. Hvað heitir það aftur eins og ég er, svona berfættur?<br />- Allsber?<br />- Já allsber, eins og jarðarberGuðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-44394629294918019142009-08-17T21:05:00.003+00:002009-08-17T21:48:18.622+00:00Þriggja ára í dag<a href='https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVOSYIoa8208hk-ezowTWWy8yDUPYTiCNl1zG8KMpjTDTDCSDkq5fja998jBILvkZ3PIGVIXrQUQJbWyyzkSpdQOda8aJZNrh2ovLXep7AUnsaf-ng5wKy4UGfZRFCBhk7CKtOBUTSPSdr/s1600-h/IMG_4710.JPG'><img src='https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVOSYIoa8208hk-ezowTWWy8yDUPYTiCNl1zG8KMpjTDTDCSDkq5fja998jBILvkZ3PIGVIXrQUQJbWyyzkSpdQOda8aJZNrh2ovLXep7AUnsaf-ng5wKy4UGfZRFCBhk7CKtOBUTSPSdr/s320/IMG_4710.JPG' border='0' alt=''style='clear:both;float:right; margin:0 0 10px 10px;' /></a><br />Og þá held ég sé nú tilefni til að skrifa dálítið. Ég er semsé orðin þriggja ára gamall, stór og kraftmikill og rúmur metri á hæð. Ég er alveg búin að jafna mig eftir lærbrotið og er mjög fljótur að hlaupa, sérstaklega ef mamma og pabbi eru að reyna að ná mér, ég er nefnilega dálítill ormur stundum. Ég er orðinn mjög flinkur að tala, til dæmis svona setningar eins og ég sagði oft í bílnum í sumar: "getið þið hækkað, ég ensa (elska) þetta lag". Og um daginn þegar mér fannst mamma vera allt of lengi í vinnunni, þá sagði ég: "þú má ekki vinna svona mikið, þú bara má vinna svona einn (og ég sýndi með einum putta til áhersluauka), það ekki mikið!". <br /><br />Sumarið okkar var á svipuðum nótum og í fyrra, í byrjun júlí troðfylltum við bílinn af útilegudóti og ýmsum nauðsynjum, og komum ekki aftur heim fyrr en næstum fjórum vikum síðar. Að vísu var veðrið ekkert sérstakt, og bæði mamma og pabbi urðu lasin, en við létum það ekkert mikið á okkur fá og forðuðum okkur bara í hús þegar þannig stóð á. Við gistum nokkrar nætur í Víðihlíð, tjölduðum í Reyðarfellsskógi, Vaglaskógi, Landmannahelli, á Kirkjubæjarklaustri og í Hallormsstaðaskógi, vorum í bændagistingu á Hofi í Vatnsdal, Ferðafélagsskála í Húsavík eystri, íbúð á Kópaskeri og gistum hjá ömmu og afa á Akureyri. Og við keyrðum Arnarvatnsheiði, Sprengisand, Fjallabaksleið nyrðri og í Laka, og náttúrulega þvers og kruss um þjóðvegina. <br /><br />Þetta var mjög mikið fjör og margt skemmtilegt sem við gerðum, en eftir allan þennan tíma var líka ósköp gott að koma heim. Og ég var mjög sáttur við að fara aftur í leikskólann og hitta vinina mína og hana Maríu kennarann minn. Nú er hún að vísu með litla hóp, og hún kaupir það ekki alveg hjá mér að ég sé líka lítill og eigi að vera í litla hóp. En hún Sigrún sem er með miðhóp er líka ósköp góð og ég er eiginlega alveg orðinn sáttur við að vera í hennar hóp, enda eru allir góðu vinirnir mínir þar líka.Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-14402510440733021462009-05-18T12:17:00.004+00:002009-05-18T12:39:49.591+00:00Sagan af því þegar ég kom heim<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipUYTk6C9xXDmErEXKxyKJYyNyyl2rKXCJare44ma963i2aXCvXIj-SAr4tuNRFhwJm2-4CLpJwiVmIMsdpkslo1QSdHoLnoUT6ErA_0CQWoOMCYTFifagAAqwhUllm4Zofrp8qFCvqYp0/s1600-h/111.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 213px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipUYTk6C9xXDmErEXKxyKJYyNyyl2rKXCJare44ma963i2aXCvXIj-SAr4tuNRFhwJm2-4CLpJwiVmIMsdpkslo1QSdHoLnoUT6ErA_0CQWoOMCYTFifagAAqwhUllm4Zofrp8qFCvqYp0/s320/111.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5337141761323660066" /></a><br />Það var nú ekki alveg jafn dramatískt þegar ég kom heim eins og þegar ég fór á spítalann, en það gerðist samt frekar óvænt. Það voru liðnar þrjár vikur og einn dagur frá því ég brotnaði og eftir því sem mamma og pabbi komust næst þá stóð ekkert til að taka mynd af fætinum fyrr en það væru liðnar alveg fjórar vikur. En svo þarna um nóttina runnu umbúðirnar á brotna fætinum til og hann datt niður úr strekknum. Það var kallaður út læknir og búið aftur um fótinn, en ákveðið að taka mynd um morguninn til að ganga úr skugga um að allt væri í lagi. Pabbi var með mér og sá myndina og honum fannst myndin líta hræðilega út, beinendarnir á misvíxl og bara allt ónýtt! Læknirinn var í aðgerð svo hann komst ekki strax til að skoða myndina en átti að koma stuttu síðar, og þegar mamma heyrði þetta allt saman þá ákvað hún strax að drífa sig til okkar. Þannig að það var eiginlega bara tilviljun að þau voru bæði hjá mér þegar læknirinn kom stormandi inn og sagði að myndin liti svo rosalega vel út að ég þyrfti bara ekkert að vera í strekknum lengur!<br /><br />Þá er það víst þannig að þegar beinið fer svona alveg í sundur þá verður að setja það saman á misvíxl, annars bætist nýr vöxtur við lengdina á beininu og brotni fóturinn verður lengri en hinn. Og þetta var bara allt alveg eins og það átti að vera, svo það var drifið í að klippa niður fæturna og taka af mér umbúðirnar. Mér leist sko ekkert á það, enda höfðu mamma og pabbi augljóslega ekkert getað undirbúið mig fyrir þetta. Ég öskraði og grét, "fæturnir eiga að vera uppi" sagði ég, og "ég á að vera í rúminu mínu, ekki á gólfinu!". En það var nú svolítið þægilegt þegar þetta var allt yfirstaðið og ég gat kúrt mig notalega undir sæng.<br /><br />Ég ætlaði samt ekkert að vilja úr rúminu, vildi ekki að neinn héldi á mér og bara liggja flatur í örygginu sem ég var búinn að finna mér í rúminu. Við vorum einn sólarhring í viðbót á sjúkrahúsinu og mamma og pabbi færðu mig (við hávær mótmæli) yfir í annað rúm sem var hægt að reisa aðeins við, og ég komst síðan að því að var bara ansi þægilegt. En svo var það ekkert umflúið lengur, "bráðum" varð "núna" og ég fékk ekki að fresta því lengur að fara heim. Mamma og pabbi keyrðu mig alveg út á stétt í rúminu og svo bara tóku þau mig upp og settu í bílstólinn minn. Úff hvað ég var hræddur! En svo þegar ég var kominn í stólinn og í beltið mitt og fannst ég öruggur aftur, þá var þetta bara alveg frábært. Og það var svo gaman á leiðinni heim, ég sá steina og gras og sjó og alls kyns skemmtilega hluti, ég var svo spenntur :-)<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjyt6L_KB5tbjTVi-o_5HeZW-TsQdol-QQh0b80-3JK7K_rKsjk7PbFbZj5MsYfsFla33rvtbCXYTzfD26Q6WodArDR7cr4HVHYKt-j_lInyn4FugzH30wZ_5hSOAIRuklJs2Pi53gi8Uv/s1600-h/127.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 213px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjyt6L_KB5tbjTVi-o_5HeZW-TsQdol-QQh0b80-3JK7K_rKsjk7PbFbZj5MsYfsFla33rvtbCXYTzfD26Q6WodArDR7cr4HVHYKt-j_lInyn4FugzH30wZ_5hSOAIRuklJs2Pi53gi8Uv/s320/127.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5337142605037943826" /></a><br />Þegar ég kom heim brá pabba og mömmu svolítið að sjá hvað ég var veikburða, ég gat eiginlega ekki haldið haus og alls ekki setið óstuddur, ég prófaði svolítið að sitja í hægindastól með púða í kringum mig, og svo kom fíni matarstóllinn sér vel. En fyrsta daginn fannst mér best að liggja bara í rúminu mínu og leika mér þar. En strax daginn eftir fór ég að braggast mikið og á þriðja degi var ég farinn að geta setið á gólfinu og þá var ég nú ekki lengi að komast af stað með því að ýta mér áfram á rassinum. Pabbi er svo búinn að vera rosa duglegur að þjálfa mig í heita pottinum og baðkarinu, og núna rúmlega viku seinna er ég farinn að ganga með og príla upp á borð og stóla. Það er líka mikill hugur í mér, mig langar mikið til að geta labbað aftur og það eru örugglega ekki margir dagar þangað til ég get það.Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-63703576068405334902009-05-03T11:29:00.002+00:002009-05-03T11:46:01.478+00:00Eina viku í einuEnnþá hangi ég á spítalanum, og hef það nú bara nokkuð gott. Það er komin ágætis rútína í daginn hjá okkur, ég vakna oftast frekar snemma og horfi á smá Múmínálfa eða Stubba fyrir morgunmatinn. Í morgunmat borða ég hafragraut og slátur, og svo fer ég á leikstofuna. Þar leik ég með dót, spjalla við kennarana og horfi á hina krakkana fram undir hádegi, en þá fer ég upp og borða hádegismatinn. Í hádeginu eru líka vaktaskipti hjá pabba og mömmu. <br /><br />Eftir matinn legg ég mig og fer svo aftur í leikstofuna í smástund eftir lúrinn. Fram að kvöldmat eru göngutúrar svo vinsælastir, þá förum við að skoða fiskana, leikum aðeins með dótið í biðstofunni á bráðamóttökunni og stundum förum við langa langa ganginn alla leið yfir í eldhúsið sem er alveg hinum megin við gamla spítalann. Það er sko hressandi fyrir mömmu og pabba, aðeins á fótinn og rúmið mitt er nú ekkert létt með öllum útbúnaðinum á! Svo er setustofa inni á deildinni þar sem er ágætis tilbreyting að hanga og leika, og stundum förum við göngutúr um ganginn fyrir framan deildina þar sem eru listaverk úr þæfðri ull og blúndum og svona ýmsum efnum. Þau eru mjög skemmtileg, þetta eru hringir og hver með sínum lit; gulur, appelsínugulur, rauður, grænn, blár og fjólublár. Og uppáhaldið mitt er appelsínugulur. Svo koma amma og afi líka yfirleitt í heimsókn seinni partinn.<br /><br />Svona líða dagarnir, alla vega virkir dagar. Helgarnar eru aðeins lengri að líða því þá er leikstofan lokuð. En þá reyna pabbi og mamma bara að vera ennþá duglegri að leika við mig og labba með mig um spítalann. Og ég horfi kannski aðeins meira á sjónvarpið. Svo fer þetta nú að styttast, við erum búin að vera tvær og hálfa viku, og við þurfum vonandi ekki að vera meira en fjórar.Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-66668455471403294532009-04-21T20:52:00.005+00:002009-04-21T21:36:50.532+00:00Sagan af því þegar ég slasaðistÞetta var ósköp fallegur miðvikudagur, vorlykt í loftinu og gaman að leika úti. Rósa Elísabet var að leika við tvær vinkonur og fékk að bjóða þeim í mat. Við borðuðum frekar snemma því mamma var að fara á námskeið, og eftir matinn fóru stelpurnar út að labba með dúkkuvagnana sína. Mér finnst líka gaman að labba með dúkkuvagn, og stelpurnar voru svo góðar að leyfa mér að koma með. Við fórum á róluvöll sem er smá spotta í burtu, en öll leiðin er á göngustíg og langt frá allri umferð svo það var allt í lagi. Við hliðina á róluvellinum er fótboltavöllur, og í kringum hann eru smá grasbrekkur þar sem ég fór að leika mér við að hlaupa niður eins hratt og ég gat. Allt í einu datt ég um fæturna á mér og vissi ekki fyrr en ég lá í grasinu og gat ekki hreyft hægri fótinn. Ó hvað það var sárt! Rósa Elísabet hljóp heim og sótti pabba á meðan vinkonurnar pössuðu mig, og pabbi kom og fór með mig heim, hann hélt að ég hefði kannski snúið mig eða eitthvað.<br /><br />En þegar við vorum komnir þangað og ég hélt bara áfram að öskra meira og meira þá leist pabba ekki á blikuna. Hann lagði mig í sófann og skoðaði fótinn og sá að ég var bólginn og með djúpt mar á lærinu, og við minnstu hreyfingu á fætinum öskraði ég hræðilega. Þá hringdi hann í mömmu og hún stökk út af námskeiðinu og brunaði heim. Þau sáu að það væri ekki hægt að láta mig sitja í bílstólnum til að koma mér á sjúkrahús, svo þau hringdu í neyðarlínuna. Fyrst kom slökkvibíll með sjúkraliðum sem hjálpuðu til við að reyna að láta mér líða aðeins betur og svo eftir smástund kom sjúkrabíllinn. Mér leist náttúrulega ekkert á neitt af þessu, fullt af ókunnugum mönnum og svo fann ég auðvitað alveg hræðilega til. En það var ekki um neitt að velja, ég varð að fara í sjúkrabílinn og mamma lagðist með mér á rúmið og þá var ég ekki eins hræddur. Mér fannst samt alveg eins og ég væri að detta, það var svo skrítið að keyra svona liggjandi.<br /><br />Á slysó keyrðum við beint inn og læknirinn kom og skoðaði mig, svo þurftum við að bíða svolitla stund eftir að komast í myndatöku í stóru myndavélinni, en þegar myndin var komin þá fór það ekkert á milli mála að ég væri brotinn, lærbeinið var alveg í tvennt og endarnir stóðu hvor í sína áttina. Þá var búið að koma fyrir æðalegg og ég gat fengið sterkt og gott meðal og fór loksins að líða nógu sæmilega til að ná að sofna, enda var klukkan þá orðin ellefu um kvöld. Svo var farið með mig upp á skurðstofu þar sem ég var svæfður og brotið síðan rétt af og báðir fæturnir strekktir upp í loft. Það verður nú alveg að viðurkennast að mömmu og pabba brá pínu þegar þau sáu mig! Og svo brá þeim ennþá meira þegar læknirinn sagði þeim að svona yrði ég að vera í 3-4 vikur!!<br /><br />En það var auðvitað ekkert annað í boði en að sætta sig við það og mamma og pabbi æfðu sig í því á meðan þau sátu á gjörgæslunni og horfðu á mig og biðu eftir að ég vaknaði úr svæfingunni. Þegar ég síðan vaknaði var ég fluttur inn á bæklunarskurðdeild þar sem við mamma lúrðum um nóttina en pabbi fór heim og reyndi að sofa dálítið þar. En það sváfu nú allir frekar lítið þessa nótt og pabbi var kominn til okkar snemma morguninn eftir. Þórður frændi var svo góður að gista heima og passa Rósu og koma henni í skólann, og hann og afi og amma eru líka búin að hjálpa okkur mjög mikið síðan.<br /><br />Upp úr hádegi daginn eftir var tekin önnur mynd, og þar sem allt leit vel út þar þá fengum við leyfi til að fara yfir á Barnaspítalann þar sem við gætum komið okkur fyrir til að vera næstu vikurnar. En það var nú ekki einfalt mál að koma mér þangað, þar sem ég er fastur í stóru rúmi með grind yfir sem lappirnar eru festar í, þá dugði ekkert minna en sendibíll. Mamma og pabbi fóru með mér inn í sendibílinn og tvö löggumótorhjól keyrðu á undan svo við gætum keyrt beina leið og þyrftum ekkert að stoppa á ljósum eða í umferð, en við keyrðum mjög rólega. <br /><br />Á Barnaspítalanum fengum við svo einkastofu og það fer alveg ljómandi vel um okkur þar, eins vel og hægt er miðað við aðstæður. Fyrstu sólarhringarnir voru ansi erfiðir, ég átti erfitt með að sofna, fékk alltaf kippi þegar ég var að festa svefninn, sem voru svo sárir að ég þurfti að fá bæði morfín og vöðvaslakandi lyf til að ná að sofna. Svo átti ég auðvitað erfitt með að skilja þetta allt saman og stakk upp á ýmsum leiðum út úr kringumstæðunum, eins og að fara aftur í sjúkrabílinn og heim, út í garð, eða bara einfaldlega niður úr rúminu. <br /><br />En nú er þetta allt að venjast, ég finn ekki næstum því eins mikið til lengur, er farinn að sætta mig ágætlega við að liggja í rúminu, og er meira að segja laus við æðalegginn sem var ótrúlega gott! Mér leiðist auðvitað dálítið, en þá er nú gott að geta farið á leikstofuna, eða bara keyra svolítið í rúminu um gangana ef hún er lokuð. Stundum verð ég líka mjög pirraður, hendi dótinu í gólfið og segi að allt sé oj! Þá er ég líka orðinn þreyttur, enda hef ég ekki verið að sofa nógu mikið en nú er það líka að lagast. Mamma og pabbi skiptast á að vera hjá mér, og það hafa margir komið að heimsækja mig. Og svona hangi ég bara næstu 2-3 vikurnar.<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_2fwZqpqp8EPMZSGvkEGv8NFwtz7vlh7wfeXGmm5Lv6khTPG_BtjzrnygFcMszR8_YafEtmvCjni2_4YbcE6J-YLEMobETch_m2bNXnoAaqq7m-J7LJgcmhm9tjdVzk42Ms2CE6Fe5YVg/s1600-h/18042009(002).jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_2fwZqpqp8EPMZSGvkEGv8NFwtz7vlh7wfeXGmm5Lv6khTPG_BtjzrnygFcMszR8_YafEtmvCjni2_4YbcE6J-YLEMobETch_m2bNXnoAaqq7m-J7LJgcmhm9tjdVzk42Ms2CE6Fe5YVg/s320/18042009(002).jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5327261491414196578" /></a>Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-71576297882862979472009-04-12T16:15:00.004+00:002009-04-12T16:25:58.916+00:00Nóg komið af skíðumÉg var nú ekki alveg að nenna að renna mér í dag, eftir fyrstu ferð stakk ég upp á að fara núna í bílinn og ég vildi ekkert standa sjálfur eða neitt. Á endanum sagði ég mömmu að ég þyrfti að fá nýja bleiu, svo pabbi brunaði með mig heim og skipti á mér. Það reyndist síðan vera algjör óþarfi, þetta var bara snjallræði hjá mér til að sleppa af skíðunum. Ég steinsofnaði svo í bílnum á leiðinni aftur upp í fjall, ég var bara úrvinda af þreytu eftir allt fjörið síðustu daga. Þegar ég var búinn að hvíla mig var ég nú alveg til í að fara aftur á skíðin, en þá voru allir búnir í fjallinu. Ég skelli mér bara aðeins á morgun áður en við leggjum af stað heim.Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-73160564619578224472009-04-10T12:12:00.002+00:002009-04-10T12:20:20.255+00:00SkíðasnillingurÉg er búinn að vera að renna mér á skíðunum síðustu tvo daga hérna á Akureyri, og búinn að vera ótrúlega duglegur. Mér finnst rosa gaman á skíðum og er alveg hættur að vera hræddur eins og var í desember þegar ég fór fyrst. Ég er líka búinn að fara í sund og út í garð að leita að fyrsta skammti af páskaeggjum. Það er rosa gaman hjá okkur, enda fullt hús af krökkum í húsinu hjá ömmu og afa. En mér fannst skrítið að amma og afi væru ekki hérna, og leitaði dálítið að þeim. Ég leitaði líka dálítið að kisunni, mamma segir að hún sé dáin en ég er ekki sammála því, kisan er góð!Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2862676333564084696.post-5515589029659338692009-04-05T17:52:00.002+00:002009-04-05T17:55:30.792+00:00Slæmur draumurEldsnemma einn morguninn vaknaði mamma við það að ég var eitthvað að bylta mér og segja eitthvað sem hún skildi á endanum að þýddi Rósa skera. Hvað er Rósa að skera? spurði hún. Pabba! svaraði ég þá. Mamma sagði þá að þetta væri bara draumur og það væri allt í lagi. Hvar er pabbi? spurði ég. Mamma benti hinum megin í rúmið og þegar ég sá að pabbi lá þar og að það var ekki búið að skera hann niður þá gat ég sofnað vært aftur.Guðmundur Steinnhttp://www.blogger.com/profile/17992476677012697180noreply@blogger.com0